Çürüme ölüm ile yakın akrabadır; kimi zaman biri önde gider, kimi zaman diğeri. Nedir, şu temel kesişme değişmez: Ölen şey çürür, aynı süreçte, çürüyen şey de ölür. Bu düzeneği canlılar evreni ile sınırlamak da hatalı. İnsan duyguları da ölür ve çürür.
Çürüyen kokar, hem de kötü kokar. Bu yüzden ölüm toprak ile gizlenir; çürümenin kokusu örtülür, görüntüsü de… Tehlikeli olan şu: çürüme bulaşıcıdır. Tek bir çürük elma tüm sepeti çürütür, kangren durmadan ilerler. Çözüm, kesip atmaktır çürüyeni. Çelişki: Çürümenin tedavisi de ölümdür, çürüyen öldürülmedikçe kurtuluş yoktur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder