 |
| fotoğraf: yekta majiskül |
Okyanusa bakmak. Handiyse sonsuz bir suyun karşısında dikilmek. Nereye gittiklerini bile bilmeden, umutlar ve heveslerin peşinde, fındık kabuğundan hallice gemilere doluşup bu sonsuzluğa açılan insanları düşünmek. Cesaret, cüret bile yetersiz, akıl kârı olmayan bir yüreklilik.
İnsanın doğanın bu yüceliği karşısında bir zerreden ötesi olmadığını anlamak, nedir, hemen ardından zekânın bu yüceliğe meydan okuyuşunu, sonunda alt edişini anımsamak. Kibrin bundan daha iyi bir tanımı olabilir mi?
